ਗਿਰਝ

ਗਿੱਝ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਰੋਧੀ ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੋਵਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੈ। ਮਾਇਆ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਗਿੱਝ ਮੌਤ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ। ਪਰ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗਿਰਝ ਸੜਨ ਵਾਲੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਮਾੜੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਖਾਂਦੀ ਹੈ, ਗਿਰਝ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਪੁਨਰਜਨਮ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ , ਇਹ ਇੱਕ ਸ਼ੁੱਧ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਜੋ ਨਵੀਨੀਕਰਨ ਦੇ ਇੱਕ ਚੱਕਰ ਦੀ ਗਰੰਟੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਗਿੱਝ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵਿਗਿਆਨ

ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਚਿੰਨ੍ਹਵਾਦ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਗਿਰਝ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਅੱਗ ਦੋਵਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੈ। ਗਿਰਝ, ਮੌਤ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰਕੇ, ਮੌਸਮ ਦੇ ਤੂਫਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਸੋਕੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬਨਸਪਤੀ ਨੂੰ ਨਵਿਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਬਹੁਤਾਤ ਦੇ ਦੇਵਤੇ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਗਿਰਧ ਦਾ ਸਵਰਗੀ ਅੱਗ ਨਾਲ ਵੀ ਸਬੰਧ ਹੈ। , ਜੋ ਸ਼ੁੱਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਖਾਦ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ. ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਕੁਝ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਲਈ, ਗਿਰਝ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅੱਗ ਦੇ ਮਾਲਕ ਸਨ, ਇਸ ਕੋਲ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨ ਹੈ, ਇਹ ਸ਼ੁੱਧ ਹੈ।

ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗਿਰਝ ਜਾਨਵਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਅਮੀਰ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਿਰਫ ਉਹ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਮੌਤ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਕੇ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਅਸਲ ਸ਼ਕਤੀ।

ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ, ਗਿੱਝ ਦਾ ਚਿੱਤਰ ਜਨਨ ਅਤੇ ਭਰਪੂਰਤਾ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੈ। ਗਿਰਝ, ਮਿਸਰੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ, ਮੌਤ, ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰਨ ਲਈ ਸਵਰਗੀ ਮਾਵਾਂ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੌਤ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੇ ਸਦੀਵੀ ਚੱਕਰ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ।

ਵੇਖੋ ਅਰਥ ਵੀਰੇਵੇਨ ਪ੍ਰਤੀਕ।