ৰাক্ষস

দানৱে ঐশ্বৰিক সত্তাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে বা তেওঁলোকৰ শক্তিৰ বাবে দেৱতাৰ সৈতে কিছু সাদৃশ্য থকা। দানৱে নীচ আৰু দুষ্ট উভয় সত্তাৰ লগতে মানুহৰ মৰ্ত্যৰ ভাগ্য আৰু ঐশ্বৰিক ইচ্ছাৰ সৈতে চিনাক্তকৰণৰ প্ৰতীক হ’ব পাৰে।

কিন্তু ইয়াৰ আন এটা ব্যাখ্যা আছে, যাৰ মতে দানৱ হৈছে মৰ্ত্যলোক আৰু জীৱিত দেৱতাৰ মাজৰ মধ্যস্থতাকাৰীৰ আত্মা পুৰুষ। এই আত্মাবোৰ হ’ব প্ৰতিভা যিয়ে পৃথিৱীৰ প্ৰতিজন পুৰুষৰ লগত যাব, এক প্ৰকাৰৰ গোপন উপদেষ্টা হ’ব, যিয়ে মানুহৰ অন্তৰ্দৃষ্টি বা আভ্যন্তৰীণ প্ৰেৰণাক জাগ্ৰত কৰে।

দানৱৰ প্ৰতীক

সাধাৰণতে ক’বলৈ গ’লে , চয়তানে এজন বেয়া স্বৰ্গদূত, পতিত স্বৰ্গদূত বা মানুহক পাপ কৰাৰ লক্ষ্যৰে প্ৰলোভনত পেলোৱা আত্মাক প্ৰতীকিত কৰে।

চয়তানে মানুহৰ স্বতঃস্ফূৰ্ত আৰু যুক্তিবাদী নহয়, উচ্চ বিবেকৰ সৈতে সংযোগৰ প্ৰতীক, জ্ঞানৰ আৰু ভাগ্যৰ ক্ৰমৰ নামত যুক্তিৰ সাধাৰণ নিয়ম ভংগ হোৱা এক আলোকসজ্জাৰ দৰে।

কিছুমান সংস্কৃতিত চয়তানে ৰক্ষক দূত হিচাপে কাম কৰে, কিন্তু তাৰ বাবে কাম কৰে ভাল আৰু বেয়াৰ বাবে। এইদৰে দানৱবোৰ অদৃশ্য, অগণন, কিন্তু সুকীয়া সত্তা হ’ব।

খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস অনুসৰি চয়তান হৈছে এজন স্বৰ্গদূত যিয়ে ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিছিল আৰু তেওঁৰ স্বভাৱক বিশ্বাসঘাতকতা কৰিছিল, কিন্তু যি মূলতঃ দুষ্ট নহয়, যিহেতু তেওঁ ভালৰ পৰাই উদ্ভৱ হৈছে।

বাফোমেটৰ প্ৰতীক আৰু ৬৬৬: জন্তুৰ সংখ্যাও চাওক।