Langit

Langit ngalambangkeun, ampir sacara universal, kayakinan kana katuhanan, dunya celestial, kana kakuatan kreatif alam semesta. Langit melambangkan kapercayaan manusa dina dunya kakuatan luhur, benevolent atawa malevolent. Éta ti langit yén manifestasi anu paling rupa-rupa tina misteri dunya sumping, sareng ti mana dipercaya masihan asal-usul pikeun sadaya anu aya. Langit mangrupikeun sumber inspirasi pikeun nyiptakeun mitologi anu paling rupa-rupa.

Simbologi langit

Langit melambangkan transendensi, kasakralan, perenniality, kakawasaan, anu teu bisa kahontal ku mahluk hirup di bumi. Sawarga téh luhur, éta luhur sagala hal di bumi, éta kuat dina harti agama na. Langit taya watesna, teu bisa diaksés, langgeng, sarta mibanda kakuatan kréatip.

Langit katémbong minangka pangatur tatanan kosmis, didinya tempat cicingna nu nyiptakeun daulat. Ku alatan éta, langit bakal simbol tina urutan suci sagalana di jagat raya, susunan gerakan béntang sarta suggesting ayana kakuatan unggul punjul ti dunya fisik jeung manusa. Ku kituna langit bakal jadi sumanget dunya.

Langit mindeng dilambangkeun ku kubah, kolong, kubah atawa cangkir anu dibalikkeun. Langit, ngalambangkeun babarengan jeung bumi, nyaéta kutub luhur Endog Dunya, nandakeun tumbu purba antara langit jeung bumi.

Ampir sacara universal, langit ngalambangkeun prinsip maskulin, aktif, sedengkeun bumi ngalambangkeuna pasip, prinsip feminin. Makhluk diciptakeun tina tindakan langit di bumi, saolah-olah langit nembus bumi sareng ngabuahan, sapertos dina hubungan seksual.

Nurutkeun tradisi Alkitab Yahudi-Kristen, langit aya hubunganana. ka ketuhanan, nya eta tempat cicingna Allah, nu nyiptakeun, anu leuwih ti mahluk-Na, dina posisi luhur kalawan paneuteup Maha-Na.

Langit oge simbol nurani, ngagambarkeun aspirasi manusa, pinuh , tempat kasampurnaan.

Tingali oge simbologi Awan.