Гром

Сімволіка грому звязана з месяцовым сімвалічным цыклам. Навальнічныя бажаства - гэта ўладальніцы дажджу і расліннасці. У розных міфалогіях гром мае розныя ўяўленні і значэнні. Але ў многіх з іх гром асацыюецца са справядлівасцю. Дух грому меў бы сілу раздзяліць злых духаў напалову.

Сімволіка грому

Згодна з біблейскай традыцыяй, гром — гэта голас Яхвэ, імя Бога ў Бібліі, Той, хто вызваліў Ізраіль з Егіпта. Гром быў бы праявай Божага голасу, які ўвасабляў бы Яго справядлівасць, гнеў, аб'яву боскага адкрыцця або пагрозу знішчэння.

У той час як гром - гэта голас Бога, маланка і маланка - гэта словы Яго, напісаныя ў нябёсы.

Ужо ў грэцкай традыцыі гром звязваўся не з нябеснымі сіламі, а з хтаніямі. Гэта глыбокі голас нетраў планеты, нібы ўспамін пра землятрусы ў пачатку Зямлі. Аднак, калі Зеўс зрынуў Кронаса з трона, ён атрымаў у падарунак маланкі, маланкі і гром, так што гром сімвалізуе сілу і вярхоўную каманду, якая калісьці была з зямлі і перайшла на неба.

Усё яшчэ прытрымліваючыся грэцкай традыцыі, бог грому - Тараніс, які ў рымскай міфалогіі быў бы эквівалентам Юпітэра.

Ужо ў кельцкай традыцыі гром сімвалізуе своеасаблівы разлад касмічнага парадку і выяўляецца дзякуючы гневуэлементы.

Галы баяліся, што неба ўпадзе на іх галовы ў якасці пакарання, а гром быў пагрозай гэтай падзеі, таму гэтыя людзі лічылі, што гром і маланка - гэта іх адказнасць, гэта было свайго роду пакарання.

Гром прадстаўлены міфічнай птушкай, якая, узмахваючы крыламі, выдае гук грому, як аднаногі чалавек, як барабан ці гудок, а таксама прадстаўлены сузор'ем, найбольш верагодна, Вялікая Мядзведзіца.

Гл. таксама сімволіку Дажджу.