چشم

چشم تقریباً به طور جهانی نماد ادراک عقلانی در نظر گرفته می شود. چشم عملکرد دریافت نور را یکپارچه می کند، چشم جلویی که چشم حسی یا چشم شیوا است و چشم قلب که نور معنوی را دریافت می کند.

چشم همچنین نشان دهنده روشن بینی است. در بسیاری از فرهنگ های شرقی دو چشم به ترتیب خورشید و ماه هستند، چشم راست خورشید است که مربوط به فعالیت و آینده است و چشم چپ ماه است که نشان دهنده انفعال و گذشته است. با این حال، دوگانگی بین دو چشم ایجاد نمی شود، بلکه یک ادراک متحد کننده، یک بینش مصنوعی ایجاد می شود. عملکرد یکسان کننده دقیقاً عملکرد چشم سوم یا چشم شیوا، اندام بینایی درونی است.

طبق نظر سیرلو، جوهر نمادگرایی چشم در سخنی از فلوطین فیلسوف رومی آمده است که بر اساس آن "هیچ چشمی قادر به دیدن خورشید نیست مگر اینکه به روشی خاص خودش یک خورشید است». با توجه به اینکه خورشید منبع نور است و نور نمادی از هوش و روح است، می توان نتیجه گرفت که فرآیند دیدن نمایانگر عمل روح و نماد دانش است.

چگونه دانستن نماد شناسی خورشید؟

چشم بد

چشم بد نماد قدرت گرفتن بر کسی یا چیزی، به دلیل نیت بد یا حسادت است. برای جهان اسلام، چشم بد عامل مرگ بیش از نیمی از بشریت است واعتقاد بر این است که زنان مسن و زنان تازه ازدواج کرده چشم بدی دارند، در حالی که کودکان، زنان تازه به دنیا آمده، سگ ها و اسب ها به ویژه به چشم بد حساس هستند.

چندین راه برای دفاع در برابر چشم بد وجود دارد. مانند حجاب، طرح های هندسی، اشیاء براق، آهن قرمز، نمک، نیمه ماه، و مجسمه.

به چشم هوروس و چشم یونانی نیز مراجعه کنید.