Bad

It is it symboal fan in transformaasje yn it ik, troch it ûnbewuste, om't dit byld keppele is oan dat fan de doop.

It is in symboal fan suvering, fernijing en werberte safolle dat de kristlike doop wurdt ek begrepen as in reiniging en skieding fan sûnde en ferdriuwing fan kweade geasten. Der sit in idee fan fernijing yn om't de persoan dy't doopt is fernijd is yn Kristus en symboalysk fan alle eardere heidenske sûnden kwyt wie, as in soarte fan werberte troch wetter.

It is troch dit bad dat it SELF kin "werberne" wurde. Yn de doopriten fan de Mysteries of the Eleusis gongen de dielnimmers earst nei de see om in ritueel bad te nimmen. Baden yn it algemien wurdt ynterpretearre as in manier om ús skaad kwyt te reitsjen, om't kontakt mei wetter ús werom bringt nei it ûnbewuste, sadat wy ús suverje kinne en opnij berne wurde.

It bad is dêrom foar in goed- bekende technyk fan ferlossing, dêr't eksorcism kin wurde útfierd troch wetter. De smoargens dy't earder it lichem bedekke, wurdt faak symboalysk sjoen as de psychologyske ynfloeden út 'e omjouwing dy't de oarspronklike persoanlikheid fersmoargen.

Yn in protte dreamen wurdt it analytysk proses fergelike mei in bad en analyse wurdt faaks gelyk oan in waskje . It bad, de bui, de drizel, it swimmen, it ûnderdompeljen yn it wetter, binne symboalyske ekwivalinten fan dealchemyske operaasje neamd Solutio en dit binne de bylden dy't normaal ferskine yn dreamen.

As it SELF it bewustwêzen benaderet, komt it proses fan ferdrinking op, dat is de agony fan it sjen fan jinsels fongen binnen de grinzen fan it bewustwêzen en dizze bylden dy't wurde assosjearre mei de symbolyk fan de doop betsjutte in wiere folchoarder fan dea en werberte.

Lês ek Doopsymboalen.