مرگ

مرگ نشان دهنده پایان یک چرخه است و نمادشناسی آن اغلب با عناصر منفی مانند تاریکی ، شب همراه است. مرگ نابود کننده هستی (موادیت زدایی)، نوع خاصی از هستی است، و حامل رمز و راز انتقال ما به جهان های ناشناخته، به جهنم (تاریکی)، به بهشت ​​(بهشت)، یا مکان های دیگری است که توسط باورهای مختلف تعیین شده است. و اساطیر.

در ارتباط با عنصر زمین، مرگ ممکن است به خودی خود یک هدف نباشد، ممکن است دگرگونی، مکاشفه ناشناخته، مقدمه یا آغاز باشد. از یک چرخه جدید، بنابراین، همچنین نماد بازسازی و تجدید است. از این نظر، شایان ذکر است که در باطن گرایی، مرگ دارای یک ویژگی مثبت است که نماد تغییر عمیق است. به عنوان مثال، در تاروت، به اصطلاح "Arcanum 13" که بر خلاف کارت های دیگر، نامی ندارد، تنها با یک عدد و شکل یک اسکلت مسلح به داس نشان داده می شود. نمادی که اغلب برای نشان دادن مرگ استفاده می شود، اما در تاروت نشان دهنده رمز و راز است.

در اساطیر یونانی، تاناتو (از یونانی، Thánatos )، پسر شب است. تجسم مرگ که روح زندگان را مجذوب خود می کند، نقش درو را بازی می کند، در حالی که هادس خدای مردگان و عالم اموات است.

تصویرهای مرگ

در فرهنگ هادر کشورهای غربی، مرگ معمولا جنبه ترسناکی دارد، مانند جمجمه مرگ یا درو با شنل سیاه و مقنعه ای که داس های خود را نگه می دارد، اشیایی که برای برداشتن روح مردم استفاده می شود. 3>

در شمایل نگاری باستانی، مرگ را می توان به شکل های مختلفی نشان داد: رقص هولناک، اسکلت، شوالیه، مقبره و غیره. بسیاری از حیوانات نیز نماد مرگ هستند، به ویژه حیوانات شبگرد و سیاه، و همچنین آنهایی که از اجساد تغذیه می کنند، مانند کلاغ، کرکس، جغد، مار و غیره. جالب است بدانید که در فرهنگ های غربی، سیاه رنگ نمادین مرگ است، در حالی که در شرق آسیا، رنگ سفید نشان دهنده آن است.

رقص مرگ

رقص ماکابر تمثیلی با اسکلت های متحرک که از قرون وسطی سرچشمه می گیرد، که نماد جهانی بودن مرگ است، یعنی عنصر متحد کننده و اجتناب ناپذیر همه موجودات: مرگ.

روز مردگان

در فرهنگ مکزیکی، مردگان را در یک مهمانی بزرگ جشن می گیرند، در روز اول نوامبر، جمجمه مکزیکی نماد مرگ است که در روزهای جشنواره، در اشیاء تزئینی، در آشپزی، شیرینی، اسباب بازی و غیره به طور گسترده استفاده می شود. از این نظر، برای مکزیکی ها، مرگ نماد رهایی عالی است و بنابراین، باید با شادی بزرگی جشن گرفته شود.

نمادهای مرگ

اسکلت

​شخصیت سازیمرگ، اسکلت اغلب با دیو همراه است. این نماد سیاه رنگ در دوران باستان بخشی از ضیافت ها بود تا مهمانان را از ماهیت زودگذر و زودگذر لذت های زندگی و حتی مرگبار بودن هشدار دهد. شایان ذکر است که جمجمه انسان (جمجمه) نیز در بسیاری از فرهنگ ها و سنت ها نماد مرگ است.

آرامگاه

نماد جاودانگی، خرد، تجربه و ایمان. با این حال، بین نمادهای متصل به سنگ قبرها تفاوت هایی وجود دارد، به عنوان مثال، شیرها که نشان دهنده قدرت، رستاخیز، شجاعت هستند و همچنین از مردگان در برابر ارواح شیطانی محافظت می کنند. بر روی قبر کودکان، یافتن پروانه ها بسیار رایج است، زیرا آنها نماد مرگ، رستاخیز و زندگی کوتاه هستند. شیء ورود به دنیای دیگر (دنیای ارواح، دنیای مردگان)، داس توسط دروگر استفاده می شود و نماد پایان زندگی بر روی زمین است.

ساعت شنی

نماد "زمان پدر"، ساعت شنی اغلب توسط درو حمل می شود و نشان دهنده گذر زمان، زودگذر بودن زندگی و قطعیت مرگ است.

درو

شخصیت دادن به مرگ، درو یا درو، در فرهنگ های غربی با اسکلتی، پوشیده در شنل سیاه با داس بزرگ نشان داده می شود. ، شی مسئول گرفتن زندگی است.

جغد

حیواندر شب، جغد اغلب با نشانه های بد همراه است و حضور آن می تواند نشان دهنده رسیدن مرگ باشد. در برخی از فرهنگ ها، جغد پرنده ای است که روی زمین است تا جان انسان های در حال مرگ را بخورد.

کلاغ

نمادهای عزا را بشناسید.